Od 1997 r. do mniej więcej 2014 r. można było zaobserwować tendencję do zwiększania się nierówności w podziale wynagrodzeń w Norwegii, gdzie najniższe płace pozostawały w tyle za wysokopłatnymi stanowiskami pracy- pisze Norweski Urząd Statystyczny
- Szukasz profesjonalnej obsługi księgowej?
- Telefon: 0047 93982173
- Obsługa w języku Polskim
- Rabaty dla nowych klientów
- Topnor www.topnor.no
W latach po 2015 roku ta tendencja straciła dynamikę i się zatrzymała. W latach 2021 i 2022 ponownie zaobserwowaliśmy wzrost nierówności w podziale wynagrodzeń w Norwegii. Rozwój ten wynika w dużej mierze z faktu, że zawody znajdujące się na górze rozkładu odnotowały większy wzrost wynagrodzeń niż inne grupy znajdujące się dalej w rozkładzie wynagrodzeń. Jednocześnie grupa o najniższych zarobkach nie została w tyle za grupą o najwyższych zarobkach.
Obserwujemy tę zmianę niezależnie od tego, czy mierzymy nierówności w płacach za pomocą różnicy w zarobkach między najwyżej i najniżej opłacanymi, czy też współczynnikiem Giniego.
Przeczytaj również: Co ma wpływ na cenę ubezpieczenia samochodu?
Wszystkie stanowiska ujęte w statystykach wynagrodzeń obejmują szeroki zakres zawodów, np. praktykantów odbywających naukę, uczniów i studentów pracujących w placówkach edukacyjnych oraz emerytów pracujących w niepełnym wymiarze godzin. Wymienione grupy często znajdują się w dolnej części rozkładu wynagrodzeń. Dlatego w raporcie postanowiliśmy poświęcić szczególną uwagę pracy w pełnym wymiarze godzin, bez praktykantów. Dystrybucja wynagrodzeń wyłącznie dla pracowników zatrudnionych w pełnym wymiarze czasu pracy, bez praktykantów, została przesunięta w stronę wyższych wynagrodzeń. Pracownicy zatrudnieni w pełnym wymiarze czasu pracy mają wyższe miesięczne wynagrodzenia niż pracownicy zatrudnieni w niepełnym wymiarze godzin i praktykanci, zarówno średnie, jak i mediana.
Branże o niższym poziomie wynagrodzeń, charakteryzują się znacznie mniejszą nierównością
Jak czytamy dalej, na nierówność w podziale wynagrodzeń może wpływać wiele różnych czynników. My kładziemy nacisk na opisanie, w jaki sposób różne cechy ze statystyk wynagrodzeń rozkładają się na zewnątrz od niższych do wyższych wynagrodzeń. Występują duże różnice w podziale wynagrodzeń i nierówności płac, na przykład pomiędzy gałęziami przemysłu, sektorami i regionami. Między innymi stwierdzamy wyraźny związek między poziomem wynagrodzeń a rozpiętością wynagrodzeń. Branże o wysokim poziomie wynagrodzeń w porównaniu z innymi branżami charakteryzują się większymi różnicami w wynagrodzeniach.
Zakwaterowanie i gastronomia, branże o niższym poziomie wynagrodzeń, charakteryzują się znacznie mniejszą nierównością w podziale wynagrodzeń niż branże lepiej płatne, takie jak finanse i ubezpieczenia. Niemniej jednak widzimy, że miesięczne wynagrodzenie w zdecydowanej większości branż na norweskim rynku pracy kształtuje się na poziomie średniego wynagrodzenia. Nierówności w poszczególnych branżach lub sektorach są nieco bardziej rozproszone, ale główna waga branż nie jest odległa od tej, którą stwierdzamy w przypadku wszystkich stanowisk pracy. W raporcie uwzględniono także centralność, aby przyjrzeć się różnicom w podziale płac na obszarach o wysokim stopniu centralizacji, takich jak Oslo oraz mniejsze i mniej zaludnione części kraju. Rozpiętość wynagrodzeń jest generalnie mniejsza w obszarach mniej centralnych, ale rynek pracy również jest inny, co z kolei wpływa na obserwowany rozpiętość wynagrodzeń.
Prawie 1 na 4 pełnoetatowe miejsca pracy w sektorze prywatnym będzie można znaleźć wśród 10% najwyższych lub 10% najniższych wynagrodzeń w 2022 r. Jednocześnie sektor prywatny zapewnia ponad 95% stanowisk pracy w ramach jednego procenta miejsc pracy z najwyższymi zarobkami. Administracja gminna ma środek ciężkości w kierunku środka rozkładu, natomiast administracja państwowa ma większy udział stanowisk pracy od środka rozkładu w górę. Jest to ściśle powiązane z rodzajem rozwiązywanych zadań i rodzajem siły roboczej, jakiej potrzebuje administracja państwowa.
Norwegia należy do krajów o najmniejszych różnicach w wynagrodzeniach
Ze statystyk przekazywanych do OECD wynika, że Norwegia należy do krajów o najmniejszych różnicach w wynagrodzeniach, niezależnie od tego, jaką miarę nierówności stosuje się. Również nasi sąsiedzi, kraje nordyckie należą do krajów o mniejszych różnicach w wynagrodzeniach niż w większości innych krajów, niezależnie od tego, czy patrzymy tylko na Europę, czy na kraje w innych częściach świata.
A ile średnio zarabiamy w Norwegii w ciągu roku?
Roczne wynagrodzenie w przypadku pracy na pełny etat w 2022 roku wynioslo przeciętnie 634 700 Nok.
Wynagrodzenie roczne w statystyce wynagrodzeń to kwota wyliczona, będąca sumą uzgodnionego wynagrodzenia, premii i nieregularnych dodatków. Nie wlicza się wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych, świadczeń rzeczowych, dodatków do wynagrodzenia urlopowego i odpraw. Uwzględnia się zaległe płatności z tytułu rozliczeń wynagrodzeń lub awansów płacowych wypłacone w roku bieżącym.
Polub nas na facebooku i udostępnij innym nasz post
Źródło: Norweski Urząd Statystyczny
Przeczytaj również: Zmiana opon na zimowe: Dobre opony to kluczowy element bezpieczeństwa
