W środę (26 czerwca 2024 r.) Rada Północnoatlantycka podjęła decyzję o mianowaniu premiera Holandii Marka Rutte na kolejnego Sekretarza Generalnego NATO, zastępując Jensa Stoltenberga.
Przeczytaj również: Trollstigen – norweska atrakcja turystyczna zamknięta
Mark Rutte kolejnym Sekretarzem Generalnym
Rutte obejmie swoje funkcje Sekretarza Generalnego od 1 października 2024 r., kiedy po dziesięciu latach na czele Sojuszu wygaśnie kadencja Stoltenberga.
Sekretarz Generalny jest najwyższym międzynarodowym urzędnikiem państwowym Sojuszu. Osoba ta jest odpowiedzialna za kierowanie procesem konsultacji i podejmowania decyzji w Sojuszu oraz zapewnienie wdrożenia decyzji.
Dołącz do Watahy – włącz Radio Wataha
Trzy główne obowiązki Sekretarza Generalnego
Przewodniczący Rady Północnoatlantyckiej i innych kluczowych organów
Przede wszystkim Sekretarz Generalny przewodniczy Radzie Północnoatlantyckiej – głównemu organowi decyzyjnemu politycznemu Sojuszu – a także innym komitetom decyzyjnym wyższego szczebla. Należą do nich Grupa Planowania Nuklearnego, Rada NATO-Ukraina, Rada NATO-Rosja i Rada Partnerstwa Euroatlantyckiego. Ponadto Sekretarz Generalny przewodniczy Komisji NATO-Gruzja.
Oprócz roli przewodniczącego Sekretarz Generalny ma uprawnienia do proponowania tematów do dyskusji i korzystania z jego dobrych usług w przypadku sporów między państwami członkowskimi. Pełnią rolę koordynatora decyzji, przewodząc i kierując procesem budowania konsensusu i podejmowania decyzji w całym Sojuszu.
Aby ułatwić ten proces, Sekretarz Generalny utrzymuje bezpośredni kontakt z głowami państw i rządów oraz ministrami spraw zagranicznych i obrony w NATO i krajach partnerskich. Obejmuje to regularne wizyty w NATO i krajach partnerskich, a także dwustronne spotkania z wyższymi urzędnikami krajowymi podczas ich wizyt w Kwaterze Głównej NATO.
W rzeczywistości ich rola pozwala im wywierać pewien wpływ na proces decyzyjny, przy jednoczesnym poszanowaniu podstawowej zasady, że uprawnienia do podejmowania decyzji przysługują wyłącznie rządom państw członkowskich.
Główny rzecznik
Sekretarz Generalny jest także głównym rzecznikiem Sojuszu i reprezentuje Sojusz publicznie w imieniu krajów członkowskich, odzwierciedlając ich wspólne stanowiska w kwestiach politycznych.
Reprezentują także NATO wobec innych organizacji międzynarodowych, a także wobec mediów i ogółu społeczeństwa. W tym celu Sekretarz Generalny regularnie organizuje konferencje prasowe, a także publiczne wykłady i przemówienia.
Szef Sztabu Międzynarodowego
Po trzecie i ostatnie, Sekretarz Generalny jest wyższym rangą urzędnikiem wykonawczym Sztabu Międzynarodowego NATO, odpowiedzialnym za nominacje personelu i nadzorowanie jego pracy.
Przeczytaj również: Przewożenie Waluty do i z Norwegii: Brak zgłoszenia może skutkować karą
Wsparcie dla Sekretarza Generalnego
W codziennej pracy Sekretarz Generalny jest bezpośrednio wspierany przez Biuro Prywatne i Zastępcę Sekretarza Generalnego, który pomaga Sekretarzowi Generalnemu i zastępuje go w razie jego nieobecności. Zastępca Sekretarza Generalnego jest również przewodniczącym szeregu starszych komitetów, grup ad hoc i grup roboczych.
Mówiąc bardziej ogólnie, cały Sztab Międzynarodowy w Kwaterze Głównej NATO wspiera Sekretarza Generalnego, bezpośrednio lub pośrednio.
Przeczytaj również: Norwegia i Unia Europejska
Proces selekcji
Sekretarz Generalny jest wyższą rangą osobistością polityczną z kraju członkowskiego NATO, mianowaną przez państwa członkowskie na czteroletnią kadencję. Selekcja odbywa się w drodze nieformalnych konsultacji dyplomatycznych pomiędzy krajami członkowskimi, które zgłaszają kandydatów na to stanowisko.
Żadna decyzja nie zostanie potwierdzona, dopóki nie zostanie osiągnięty konsensus w sprawie jednego kandydata. Pod koniec kadencji urzędującemu może zostać zaproponowane pozostanie na stanowisku.
Stanowisko to tradycyjnie zajmowała europejska osobistość polityczna wyższego szczebla.
Polub nas na facebooku i udostępnij innym nasz post
Źródło: NATO, Zdjęcie: NATO /Mark Rutte i Jens Stoltenberg
Przeczytaj również: Przewożenie Waluty do i z Norwegii: Brak zgłoszenia może skutkować karą
