Pierwsze kroki w kraju fiordów
Na pewno część z Was jest w Norwegii długo. Na pewno część z Was jest w Norwegii bardzo krótko. Jeżeli chodzi o mnie, we wrześniu będę świętować pierwszą rocznicę pobytu. Rok. 12 miesięcy. Czas szybko leci. Niezależnie od tego, jakim stażem możecie się pochwalić, z pewnością mieliście dobre i cięższe momenty.
Wyjazd za pracą czy.. ?
Z różnych powodów opuściliśmy Polskę. Ja, jadąc z miłości, ponieważ jako pierwszy pracę znalazł mój luby. Liczyłam się z ty, że nie będzie łatwo. Że jako kobieta nie dostanę pracy choćby na ładne oczy. Niestety, prawda okazała się brutalna. Mimo wykształcenia, całkiem kierunkowego, jak mi się zdawało, poszukiwanie nowego miejsca zatrudnienia nie szło mi jak po maśle..
Ale do początku.
Praca. Jest. Dla K., ale dobre i to. Mieszkanie? Uuu… Zetknięcie się z cenami wynajmu wręcz czegokolwiek, przyprawiło nas o zawrót głowy. Jednak, jakimś cudem, trafiłam na przystępną cenę, niezłe warunki i bliską odległość do większego miasta. Ba, przystanek autobusowy mam wręcz prawie pod drzwiami. I te widoki.. Morze.. Coś pięknego.. Myśl o herbacie w ogródku dała mi chwilowe zapomnienie. Zadzwoniliśmy do właściciela. Pan Jacek okazał się przemiłym człowiekiem, służącym radą i pomocą. Dzięki jego uprzejmości mieszkanko już na nas czekało. Do niedawna naszym domem był Lublin, skąd pochodzę ja. W drodze do Norwegii zajechaliśmy do Słupska, gdzie urodził się K. Kocham wodę, a każdy przystanek związany z nadmorskimi miejscowościami to miód na moje serce. Spędziliśmy tam cudowne chwile.
Prom. To coś, co wywołuje uśmiech na samo wspomnienie. Nie mieliśmy kajuty, bo stwierdziłam, że przecież taki dodatkowy wydatek na początku naszej drogi nie jest konieczny. Czy się pomyliłam? Powiedzmy, że nie do końca miałam rację. Oczywiście nie było dramatu, spanie na dwóch krzesłach to też przygoda. Jeżeli dopiero wybieracie się na prom, pamiętajcie o zabraniu z auta koca i poduszki. I w pierwszej kolejności nie zwiedzajcie statku, a biegnijcie do restauracji, w której co prawda nie można spać, ale.. Potrzeba matką wynalazku. I niech Was nie zdziwią śpiwory, restauracja to prawie jadalnia, a z jadalni do sypialni przecież w wielu domach są tylko dwa kroki :).
Później droga przez Szwecję i w końcu upragniona Norwegia.
Czy jest naszym azylem?
Po niecałym, pełnym radości i smutków roku, mogę Wam powiedzieć, że tak. Oboje czujemy się tutaj dobrze, spokojnie, stabilnie. Przyjechaliśmy samochodem pełnym jedzenia na pierwsze miesiące. Środkami chemicznymi, które mamy do tej pory.
Początki nigdy nie są łatwe. Przyjechaliśmy po to, żeby mieć lepsze życie, własny dom i może większe wesele.. A może wcale nie takie duże, po prostu jakiekolwiek. Dzień po dniu walczymy z tęsknotą za Rodzinami, niezrozumieniem języka, odczuć czy kultury różnych nacji. Ale nie poddajemy się. Wierzymy, że na końcu drogi i naszego poświęcenia czeka sukces. Ważne, że jesteśmy razem. A jeżeli wydaje Ci się, że jesteś sam/sama, na Ciebie również czekają pozytywne rzeczy. Tylko musisz chcieć do nich dojść. I na pewno się uda!
Jeżeli w planach macie wyjazd do Norwegii, chętnie służę radą. Jeżeli jesteście weteranami pobytu w kraju fiordów, dajcie znać, jak Wam się żyje. Gdzie robicie zakupy, co polecacie na samotne wieczory i jak wspominacie początki.
Czekam na Wasze historie!
