.
Dla większości z nas jest rzeczą oczywistą, że możemy swobodnie poruszać się w społeczeństwie. Mamy dostęp do szkoły, autobusu, sklepu, że otrzymujemy dobre informacje o godzinach otwarcia, przystankach, wyborze produktów i cenach. W chwili poszukiwania pracy, jesteśmy oceniani na podstawie naszych kwalifikacji. Mamy również taką samą możliwość, jak wszyscy inni, uczestniczenia w publicznych arenach. To nasze prawo jako obywateli. Jednak dla wielu ludzi w Norwegii nie jest to rzeczywistość. Wiele osób spotyka się ze społeczeństwem, które nie jest w pełni dopasowane do ich potrzeb.
Społeczeństwo nie jest zaprojektowane uniwersalnie
Prawie 30 procent osób niepełnosprawnych, które nie pracują, chce pracy, ale jej nie dostaje. Widzimy, że społeczeństwo nie jest zaprojektowane uniwersalnie, w dalszym ciągu wiele osób doświadcza w społeczeństwie barier, o których niewielu z nas myśli. Takich jak brak pętli telefonicznych w punktach informacyjnych, uniwersalnie zaprojektowane rozwiązania ICT, linie prowadzące, które mogą zapewnić bezpieczne poruszanie się osobom niedowidzącym; lub windy, rampy i drzwi, które poruszają się we właściwym kierunku. Brak uniwersalnego wzornictwa przyczynia się do wzrostu wykluczenia i różnic w naszym kraju. Arbeiderpartiet chce zapewnić wszystkim równe prawa i równość. Uważa, że musimy włożyć większy wysiłek w poprawę codziennego życia osób niepełnosprawnych.
Rząd Erny Solberg zrobił zbyt mało dla poprawy warunków życia osób niepełnosprawnych
Dla Arbeiderpartiet uniwersalne wzornictwo jest po prostu dobrą inwestycją społeczno-gospodarczą. Równość, uczestnictwo i więcej pracy dla osób niepełnosprawnych jest dobre dla całego społeczeństwa. Dlatego wszystkie szkoły w Norwegii mają być powszechnie projektowane do 2030 roku. Partie rządzące głosowały przeciw. Zamiast tego niedawno przedstawili plan dla uniwersalnie zaprojektowanej Norwegii, ale w planie brakuje terminów, kiedy projekt uniwersalny ma zostać osiągnięty. Aby to osiągnąć, kluczowe znaczenie mają terminy.
Szkoła Nordre Ål w Lillehammer jest tak uniwersalnie zaprojektowana, jak to tylko możliwe. Torstein Aanekre jest ojcem ucznia i wraz ze swoim zespołem Mjøsa Pikes wynajmuje tam co tydzień salę gimnastyczną do gry w koszykówkę na wózkach inwalidzkich. Torstein mówi: „Nie myślę o siedzeniu na wózku inwalidzkim jako o niepełnosprawności, ale o różnicy funkcji”. Społeczeństwo musi w znacznie większym stopniu myśleć jak Torstein. Musimy poczynić ustalenia, aby każdy mógł uczestniczyć na równych warunkach, nawet jeśli wszyscy jesteśmy funkcjonalnie różni. Nadszedł czas, abyśmy przełamali bariery społeczne, które uniemożliwiają ludziom prowadzenie dobrego życia.
Arbeiderpartiet pragnie bardziej przyjaznego systemu dla ludzi z niepełnosprawnościami
Jest to jeden z powodów, dla których Arbeiderpartiet tej wiosny głosowała za włączeniem Konwencji ONZ o prawach osób niepełnosprawnych (CRPD) do prawa norweskiego. Niestety konserwatyści, KrF, Venstre i Frp również głosowali przeciwko temu. Włączenie Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych do ustawodawstwa będzie historycznym kamieniem milowym w walce o pełne uczestnictwo osób niepełnosprawnych w społeczeństwie. Szkoda, że prawica nie weźmie udziału w takim postępie.
Rząd kierowany przez Arbeiderpartiet chce współpracować z organizacjami i pracował na rzecz społeczeństwa dostępnego dla wszystkich. Potrzebujemy silniejszych społeczności w całym kraju i każdy powinien mieć równe szanse, aby być częścią zarówno małych, jak i dużych społeczności. Po ośmiu latach prawicowych rządów i obniżek podatków dla najbogatszych, teraz przyszła kolej na zwykłych ludzi. Rząd Erny Solberg zrobił zbyt mało dla polepszenia warunków życia osób niepełnosprawnych. Reformy i plany działania nie pomagają, gdy nie ma terminów ani pieniędzy. Potrzebujemy teraz polityki równości i uniwersalnego projektowania.
Przeczytaj nasz kolejny artykuł: Zasiłek dla niepełnosprawnych w Norwegii
Jeżeli zainteresował Cię ten artykuł, zostaw kciuka. Oceniasz w ten sposób stopień zainteresowania.
