Ryszard Riedel jest postacią ikoniczną polskiej sceny muzycznej. Mimo, iż żył zaledwie 38 lat, jego krótki, skrajny – przepełniony bólem i radością, smutkiem i weselem – życiorys zapisał się niezmywalnie na kartach polskiej historii. Każdy Polak zna nieśmiertelne utwory, takie jak: “Naiwne pytania”, w którym śpiewa “W życiu piękne są tylko chwile…”; pieśń o “Whisky” – nazywając ją swoją żoną, czy “Czerwony jak cegła”, gdzie jego wokal rozgrzewa jak piec.
- Etsitkö ammattimaisia kirjanpitopalveluita?
- Puhelin: 0047 93982173
- Palvelu puolaksi
- Alennukset uusille asiakkaille
- Topnor www.topnor.no
Itseoppinut, jolla on suuri lahjakkuus
On yllättävää, että Rysiek oli itseoppinut. Hänen lahjana näyttävä karismansa ja lahjakkuutensa ovat tehneet hänestä yhden Puolan suurimmista taiteilijoista tähän päivään asti. Tunteet, jotka hän jätti kappaleisiinsa, ja tunteet, jotka näkyvät hänen äänensä jokaisessa sekunnissa, saavat hänet jatkuvasti koskettamaan puolalaisten sydämiä jopa yli kaksi vuosikymmentä kuolemansa jälkeen. Jopa Czesław Niemen, jota pidettiin silloin bluesmusiikin kuninkaana, myönsi yhdessä haastattelussa luopuvansa tästä tittelistä Rzyszardin hyväksi.
Lukea lisää tästä sarjasta: Czesław Niemen >>>
Melkein koko musiikkielämäni Dżemin kanssa
Krystynan ja Jan Riedelin poika vietti lähes koko musiikkiuransa uskollisesti Dżem-yhtyeessä, johon hän liittyi ollessaan vain 17-vuotias. Hän pysyi sen riveissä vielä 20 vuotta väliaikaiseen erottamiseensa asti. Se johtui kyvyttömyydestä jatkaa yhteistyötä vakavasti sairaan Ryszardin kanssa. Dżemin keulahahmo kuoli eikä ollut enää virallisesti jäsen.
Persoonallisuus ja musiikki – kaikki Ryszard Riedel
Na kartach kultury i historii zapisał się głównie dziełami muzycznymi. Jednak to kaliber jego osobowości sprawił, że przez niemal dekadę odbywał się “Tyski Festiwal Muzyczny” imienia Ryśka Riedla “Ku Przestrodze” i odbywał się w Paprocanach. Sześć lat później zmieniono nazwę na “Festiwal Muzyczny im. Rysiek Riedel "Ku Strodze" ja muutti Chorzówiin Champs de Marsin alueelle WPKiW:ssä.
“Ku Przestrodze” i Marek Kotański – założyciel Monaru
Mielenkiintoinen tosiasia on, että festivaalin alusta lähtien siellä vieraili Marek Kotański - Monarin perustaja. Monar on yksi maailman suurimmista puolalaisista instituutioista, jotka käsittelevät huumeriippuvuuden, kodittomuuden ja sosiaalisten uhkien torjuntaa.
2003. musiikkijuhlien musiikkilava. Rysiek Riedel vuonna XNUMX Tychy-Paprocanyssa. Lähde: Wikimedia Commons.
Ryszard Riedel kulttuurissa
Nakręcono o nim kilka filmów dokumentalnych: “Dżem”, “Sen o Victorii” i “Się macie ludzie” oraz opisywano go w licznych książkach. Nasz bohater żył w rozerwaniu pomiędzy dwoma krańcami dualizmu: wolności i zniewolenia, radości i cierpienia, wielkości i słabości, życia i śmierci… Ryszarda cechowała wrażliwość, której efekt mogliśmy zaobserwować podczas jego występów na żywo. Były one istnym spektaklem, niczym gladiatora walczącego z życiem w nałogu na scenie, która okazała się być areną śmierci.
Hän varoitti huumeista
Yksi Riedelin elämän pääteemoista oli riippuvuus. Huolimatta jatkuvasta korkeasta, hän ei ylistänyt sitä eikä ollut sen kannattaja - enemmän uhri. Hän varoitti huumeista ja kaikista piristeistä. Kipu, suru ja kärsimys, jotka näyttivät olevan hänen työnsä perusta, oli ja on edelleen varoitus riippuvuuden syvistä syistä. Aivan kuten Ryszardin elämäkerta.
Biograficzny film fabularny Jana Kidawy-Błońskiego – “Skazany na Bluesa” opisuje życie artysty świetnie ukazuje problem. Wyraźnie widać to szczególnie w scenie, w której będący u szczytu kariery, mający świat u stóp Rysiek, pada na kolana przed dilerem, któremu oferuje obrączkę ślubną za kolejną dawkę narkotyku. Przy czym dzieje się to w momencie, gdy każda następna jest kolejnym gwoździem do jego trumny.
Ryszard Riedel – ikuisesti elossa rakkaidensa muistossa
Hän oli kahden lapsen isä: nuoremman tyttären Karolina Małgorzatan ja pojan Sebastianin, joka jatkaa isänsä työtä laulamalla Cree-yhtyeessä, jonka nimen keksi Ryszard itse. Bändi ryhtyi työhön isänsä vanhojen yhteistyökumppaneiden kanssa, mikä tuo meidät entistä lähemmäksi hänen kuolematonta intoaan.
Na cześć oraz w hołdzie pośmiertnie powstało mnóstwo utworów oraz płyt poświęconych jego osobie, przez czołowych przedstawicieli sceny, takich jak: Oddział zamknięty, Budka Suflera, SBB, TSA, Nocna Zmiana Bluesa, czy Gang Olsena. Jednym z najwspanialszych projektów upamiętniający postać RR był “List do R. na 12 głosów.” Dżemu, gdzie na 3-płytowym albumie utwory Ryszarda wykonują tacy wybitni artyści jak: Czesław Niemen, Wojciech Waglewski, Tadeusz Nalepa, czy Krystyna Prońko.
“Ostatni hippis”
Sam Ryszard fascynujący się dalekim wschodem i przygodami ‘Ostatniego Mohikanina’, przez światowy, prestiżowy magazyn Rolling Stones został okrzykniety ‘Ostatnim hippisem’ naszych czasów. Był niewątpliwie głosem swojego pokolenia, ikoną kultury buntu oraz filarem nurtu, któremu nadawał bieg. Odpowiedzialny za współtworzenie tak ważnych albumów dla polskiego rocka jak “Cegła”, “Detox”, czy “Zemsta nietoperzy”. Twórcą ponadczasowych utworów jak: “Wehikuł czasu”, “List do M”, “Naiwne pytania”, “Jak malowany ptak”, “Autsajder”, “Skazany na bluesa”, czy “Sen o Victorii”.
“W życiu piękne są tylko chwile… Tylko ja i Ty”
Kojącym wątkiem w historii Ryszarda było niewątpliwie małżeństwo. Jego muza była z nim do końca jego dni, trwając u jego boku na dobre i na złe. Do napisu “W życiu piękne są tylko chwile…” na jego nagrobku, po śmierci ukochanej żony Małgorzaty, gdy złożono ją w grobie męża dodano napis, “tylko ja i Ty”. Była to historia przepięknej miłości, na śmierć i życie. Gdyby Ryszard żył, w tym roku, 7 września obchodzilibyśmy jego 62 urodziny.
