Od momentu powstania w 1816 r. Norges Bank ma wyłączne prawo do emisji banknotów w Norwegii.
W 1875 roku Norwegia otrzymała swój system monetarny w postaci norweskiej korony. Korona stała się główną monetą i została podzielona na 100 øre. Koronę można było wówczas wymienić na złoto. Banknoty podlegały również obietnicy banku, że będą mogły zostać wykupione po wartości nominalnej w złocie. Jednak gwarancja została zniesiona po zniesieniu standardu złota w 1931 roku.
Norges Bank emituje obecnie banknoty o nominałach 1000, 500, 200, 100 i 50 NOK. Banknot 10 koron był emitowany do 1984 r., a banknot 5 koron do 1964 r. Monety norweskie mają nominały 20, 10, 5, 1.
Ilość wybijanych monet ustalał król za zgodą Stortingu
Od 1825 do 1962 r. Ilość wybijanych monet ustalał król za zgodą Stortingu. Ilość monet jest obecnie określana przez Norges Bank, zgodnie z ustawą z dnia 24 maja 1985 r. o Norges Bank i systemie monetarnym. Wielkość, wagę i charakter monet określa również bank.
. Produkcja monet i banknotów
W średniowieczu I w XVI wieku monety bito w Oslo, Bergen i Nidaros. Sporadycznie robiono to również w klasztorach w Hamar, Tønsberg i Gimsøy. Zostały bite zarówno przez króla, jak i kilku arcybiskupów.
Produkcja monet odbywa się w Mennicy Norweskiej w Kongsberg, dawnej Mennicy Królewskiej, która została założona w 1686 roku. Wcześniej Mennica Norweska znajdowała się w Christianii, która została założona w 1628 roku i zamknięta w 1695 roku.
Pierwsze banknoty wyemitował kupiec Bergen Jørgen Thor Møhlen
Pierwsze banknoty norweskie zostały wyemitowane przez kupca z Bergen Jørgena Thora Møhlena w 1695 r. Na mocy dekretu królewskiego z 22 czerwca tego samego roku. Jednak ta pierwsza próba emisji norweskich banknotów zakończyła się z różnych powodów niepowodzeniem, co doprowadziło do bankructwa Thora Møhlena.
Skandynawska Unia Monetarna I powiązania z innymi walutami
Korona jako środek płatniczy została wprowadzona w Norwegii w 1875 roku w związku z przystąpieniem tego kraju do Skandynawskiej Unii Monetarnej (zawiązanej w 1873 r.). Do Unii oprócz Norwegii należały Szwecja oraz Dania. W ramach unii walutowej norweska korona miała standard złota w wysokości 2480 koron w stosunku do jednego kilograma czystego złota. Stała sie główną monetą i została podzielona na 100 øre. Z głównych monet wybito 20 koron i 10 koron. Wśród kolekcjonerów najbardziej poszukiwane są 10 koron, ponieważ mają najniższy nakład. Od 1924 roku srebrną monetę zastąpiono monetami z miedzi i niklu, które zawierały 75% miedzi i 25% niklu.
W ramach unii walutowej norweska korona miała standard złota w wysokości 2480 NOK w stosunku do jednego kilograma czystego złota. Ten standard został ponownie wprowadzony między 1916 a 1920 rokiem, a następnie między 1928 a 1931. W 1931 roku korona została powiązana z funtem brytyjskim w wysokości 19,9 korony za funt. W 1939 r. Korona została powiązana z dolarem amerykańskim po kursie 4,4 korony za dolara. W okresie okupacji 1940–1945 korona była powiązana z niemiecką marką w wysokości 1 korony za 0,6 marki.
Moneta z żelaza
W czasie obu wojen światowych brak metalu monetarnego doprowadził do drukowania banknotów o nominałach 1 i 2 koron oraz do stosowania żelaza – w czasie II wojny światowej także cynku – jako metalu do monet. Podczas II wojny światowej na monetach widniał herb narodowy bez korony królewskiej, podczas gdy rząd na wygnaniu w Londynie bił monety norweskie z koroną królewską. Te ostatnie w historii norweskich monet były nazywane „monetami londyńskimi” lub „seriami londyńskimi” i są bardzo poszukiwane przez kolekcjonerów.
A co z øre ?
W 1972 r. Wstrzymano bicie 1- i 2-øre, które od 1974 r. Przestały być prawnym środkiem płatniczym. 5-øre i 25-øre ostatni raz zostały wybite w 1982 r. i przestały być prawnym środkiem płatniczym w 1984 r. 10-øre przestał być środkiem płatniczym 1 marca 1993 r.
Nowa seria monet w 1994 roku
Nowa seria monet została zapoczątkowana w 1994 roku, kiedy do obiegu została wprowadzona nowa moneta 20 koron. Następnie w 1995 r. pojawiło się nowe 10 koron, w 1996 r. 50 øre, w 1997 r. jedna korona, a w 1998 r. pięć koron. Od 1 maja 2012 r. moneta 50 øre przestała być obowiązkowym środkiem płatniczym w Norwegii
Teraz są drukowane w drukarniach za granicą
Przy specjalnych okazjach wybijane są monety okolicznościowe. Do 2007 roku banknoty były produkowane w drukarni banknotów Norges Bank w Oslo. Teraz są drukowane w komercyjnych drukarniach za granicą. Tradycyjnie korony norweska, duńska i szwedzka są skracane jako „kr.”, aby odróżnić koronę norweską od duńskiej i szwedzkiej, tradycyjnie używa się również skrótu „nkr.. Termin „NOK” dominuje w kontekstach międzynarodowych.
Na postawie Wielkiego Leksykonu Norweskiego
