Cilat histori, emocione dhe KUSH fshihen prapa skenave? Anna Sienkiewicz, menaxhere e prodhimit të klubit Cosmopolite Scene në Oslo, flet për takime të jashtëzakonshme në prapaskenë, përvoja personale dhe muzikore. Është një frymëzim për të zgjuar pasionin tuaj për jetën, bazuar në kuriozitetin për botën, çiltërsinë dhe respektin.
TEKST NORSK NEDENFOR
Nëse do të përfundonit këtë fjali: Nëse muzika nuk do të ekzistonte, atëherë...
Anna Sienkiewicz:
- ...atëherë nuk e di nëse mund të jetoja në këtë planet.
A mund të jetë ky klub diku tjetër në botë?
Anna Sienkiewicz:
- Mendoj se mund të jetë në çdo pjesë të botës, por në një farë kuptimi është krijuar këtu, në Oslo, nga nevoja për të kërkuar zhanre të ndryshme të muzikës, për të paraqitur njerëz dhe lloje të tjera muzike. Është themeluar nga Miloud Guiderek, i cili ka lindur në Casablanca. Casablanca është dhe ishte një qytet shumë kozmopolit i përbërë nga shumë kultura. Është një tenxhere e tillë shkrirjeje. Kjo është, një përzierje multikulturore. Dhe ai e zhvendosi atë në Oslo, por e ndërtoi
atë në tokën norvegjeze. Kjo është diçka origjinale.
Cosmopolite – këtë emër e ka vënë miku i Cosmopolite, francezi Jean-Claude, i cili na ka parë kështu. Ajo lidhet me kozmopolitizmin, me hapësirën për të gjitha llojet e njerëzve, të jesh i hapur ndaj kulturave të ndryshme, ndaj impulseve, ndaj një bote tjetër. Pa i ndarë njerëzit në traditë apo fe. Kjo është të jesh kozmopolit, të jesh një person që ndihet mirë pa marrë parasysh se ku është apo ku ndodhet në botë. Sepse ai i njeh vlerat e tij dhe i pranon edhe të tjerët. (…)
Muzika është diçka shumë universale dhe na mëson të kuptojmë, duke përfshirë edhe të tjerët. Sepse nuk është diçka që i përket vetëm një populli apo një kombi. Ky është dialog, në këtë kuptim të mirë të fjalëve. Ky është një shkëmbim i disa energjive universale. E ndiejmë dhe nuk lidhet domosdoshmërisht me gjuhën. Muzikantët bashkëpunojnë në të njëjtën mënyrë në shumë vende, udhëtojnë dhe shkojnë mirë. Dhe publiku gjithashtu e ndjen këtë energji. Kjo është arsyeja pse koncertet live janë kaq të rëndësishme, sepse ato janë fragmente të shkurtra të përvojave tona. Tani, në këtë moment, ndërsa po zhvillohet ky koncert. (…)
Kam dëgjuar vetëm fjalë pozitive dhe përvoja nga muzikantë që flisnin shumë për muzikantët polakë të xhazit. Për shembull, Mulatu Astatke nga Etiopia, i cili është një pionier i etno jazz-it dhe ka bashkëpunuar shumë me muzikantë polakë. Ai ende mund t'i përmendë të gjithë me emër dhe mbiemër në polonisht. Kam hasur në një qëndrim shumë pozitiv ndaj Polonisë. Ndoshta kjo për shkak se gjithçka ka ndodhur në hapësirën kulturore. Kemi folur kryesisht për kulturën, muzikën dhe filmin.
Anna Sienkiewicz, Mulatu Astatke dhe Miloud Guiderk. Foto: Ula Tarasiewicz
Erdha në Norvegji kur isha 25 vjeç. Dhe ishte më shumë një kuriozitet për botën dhe kulturën. Norvegjia dukej kaq e lirë, e hapur dhe pak magjike në të njëjtën kohë. (…) Dhe mendoj se ishte gjithashtu thjesht një rastësi në jetën time. Por kur erdha në Norvegji, ndjeva se doja të isha këtu.
Për mua është gjithashtu një ndjenjë shumë personale, sepse e kam njohur këtë klub pa punuar që në fillim atje, duke jetuar në Oslo, si audiencë. Kam jetuar në Majorstua, ku ka lindur ky klub, në Industrigata. Dhe shkova në koncerte fantastike xhaz me një grup miqsh nga Polonia. Dhe miqtë e mi nuk mund ta besonin se gjëra të tilla po ndodhnin, që unë mund të ecja pesë minuta nga rruga ime dhe të shikoja Stanley Clarke, Jean Luc-Ponty, Joe Zawinul, Tito Puente. Artistë gjigantë të mrekullueshëm që janë legjenda.
Lexoni artikullin e parë në këtë seri
Dhe vetëm më vonë, kur fillova punë në vitin 2004, pashë sesi ky klub kishte një bazë solide. Është një institucion kulturor, i themeluar shumë mirë në Oslo. (…) Çdo koncert, ose shumica prej tyre, ishte një përvojë personale për mua, sepse edhe bashkëveprimi me artistët dhe njohja me ta privatisht është diçka fantastike – që mund të shkëmbej të paktën disa fjalë me dikë me të cilin mund të mos i kem kurrë. rrugë të kryqëzuara. Pra, jep shumë, gjithashtu të mësosh për njerëzit, njerëz shumë interesantë.
'' – ky është episodi i 2-të i mini-serialit të intervistave “Polonia në sytë e tu, Norvegjia në sytë e mi”. Klikoni dhe shikoni episodin e plotë këtu:
TEKST NORSK
Skena kozmopolite – vendoset nga një skenë tjetër
Hvilke historian, Følelser og HVEM som skjuler seg i kulissene? Anna Sienkiewicz, prodhuesi i skenës kozmopolite në Oslo, parashikuesja e sine fantastiske më shumë në den andre siden nga skena, samt om hennes storemusikkopplevelser. Det inspirerer til å leve ut lidenskap og betrakte omverden med nysgjerrighet og åpenhet.
Følfør følgende setning med egne or: Haddemusikken ikke existert, në…
Anna Sienkiewicz:
- …vet jeg ikke om jeg kunne leve på denne planeten.
Kunne denne clubben ligget hvor som helst i verden?
Anna Sienkiewicz:
- Ja, den kunne nok det, burrat den ble etablert saj, dhe Oslo. Drivkraften å lete etter ulikemusikksjangere, finne frem til dhe prezantues i ngjashëm me stilin dhe utøvere. Ajo është e përshtatshme në Miloud Guiderk, në një vend të tretë në Kazablanca. Casablanca er og har vært en veldig kosmopolitisk, flerkulturell by. Man kan kalle den enkulturell smeltedigel, altså en multikulturell blanding. Og Miloud ka një dëshirë të madhe për të kaluar në Oslo, për burrat duke u bërë opp på et norsk grunnlag. Det er noe originalt.
Cosmopolite – dette navnet ble foreslått for oss av vår franske venn, Jean-Claude, som sa at det er slik han ser oss. Det er knyttet med kozmopolitanizmi. Det er da et spillested për alle typer mennesker, për gjensidig åpenhet mellomkulturer, për impulser fra omverdenen, për en mangfoldig verden, uten at man deler folk i grupper ut fra tradisjon og fe. Det å være kosmopolitt betyr å ha det bra overalt i verden, fordi man kjenner sine verdier, men også er åpen për andre verdier. (…)
Musikk er noe veldig universelt og dette lærer oss å forstå, også andre mennesker. Për det ikke er noe som bare enkeltmennesker har et eierskap til, eller bare én nasjon. Dette er nemlig dialog, dhe positiv forstand. Utveksling av en zot energi, universell energi. Vi fornemmer det og det er ikke knyttet til språket. (…) Ogmusikere samarbeider også i mange land, de reiserrunt og får til en veldig God dialog. Og denne energien føler også publikum. Det er derfor konserter live er så viktige, fordi det er bittesmå smuler av følelser, opplevelser, som oppstår her og nå, i det øyeblikket konserten er i gang. (…)
Jeg har kun hørt historian pozitiv,musikere jeg har truffet sier bare pene ting om de polskemusikerne. Jeg kan nevne Mulatu Astatke fra Etiopia, som er pioneer innen etno-xhazz, og som har samarbeidet med mange polskemusikere. Han greier, til dags dato, å nevne alle de polskemusikerne ved deres polske navn og etternavn. Jeg har bare opplevd veldig holdninger pozitiv til Polen. Kanskje fordi alle de møtene har skjedd i det Culturelle universet. Vi har først og fremst snakket omkultur,musikk og film.
Jeg kom til Norge da jeg var 25 år, og det var hovedsakelig av nysgjerrighet på verden og cultur. Norge virket për meg så fritt og åpent, interes, og samtidig litt magisk. (…) Og jeg tenker at det likevel også var tilfeldig i mitt liv. Men da jeg kom til Norge, så følte jeg at jeg vil være her.
Det er også veldig personlig for meg, for jeg ble kjent med denne kuliben ikke gjennom jobb, men som vanlig beboer i Oslo, fra publikumsperspektiv. Për jeg bodde på Majorstua, hvor denne kuliben ble opprettet, i Industrigata. Og jeg har gått på fantastiske jazzkonserter sammen med en gjeng venner. Mine bekjente kunne nesten ikke tro at man kan være så holdig å kunne se Stanley Clark, Jean Luc-Ponty, Tito Puente dhe andre rettrunt hjørnet, 5 minutters gange hjemmefra! Det var utrolige kunstnere, gigantartister, som i dag er legender.
Og senere, da jeg begynte å jobbe på Cosmopolite nga 2004, fikk jeg sett hvor solid base denne klubben har. Den er enkulturinstitusjon, veldig bra etablert i Oslo. (…) Nesten hver konsert, eller de fleste, har vært en veldig personlig opplevelse for meg. Fordi selve samværet med artistene,
det å bli kjent med dem på planet privat er fantastisk. Det at du kan veksle noen ord med noen du ellers aldri kunne ha truffet, fordi våre veier aldri ville ha krysset hverandre andre steder i verden. Slik får man også mye innsikt i andre mennesker som er veldig spennende å bli kjent med.
“Skena kozmopolite – sett fra den andre siden av scenen” – det er den 2. episode në mini-intervjuserien “Polen i dine øyne, Norge i mine øyne”. Klikoni për ta shfaqur atë: https://youtu.be/2twbmagiDqE
