W ciągu ostatnich 13 lat w Norwegii odnotowano wyższy odsetek zwolnień lekarskich niż w Szwecji i Holandii

W artykule porównano absencję chorobową w Norwegii, Szwecji, Danii, Finlandii, Islandii, Zjednoczonym Królestwie i Niderlandach jako kontynuację poprzedniej publikacji SSB. Absencję chorobową definiuje się tutaj jako co najmniej tygodniową nieobecność w pracy spowodowaną własnymi problemami zdrowotnymi i opiera się ona na odpowiedziach osób, z którymi przeprowadzono wywiady w badaniu siły roboczej. Niekoniecznie musi to oznaczać brak usprawiedliwienia ze strony lekarza lub fakt, że dana osoba jest oficjalnie uznana za chorą zgodnie z ustawodawstwem swojego kraju.

Artykuł składa się z trzech głównych części. W pierwszej części artykułu zbadamy, czy różnicę w absencji chorobowej między krajami można wytłumaczyć różnicami w wielkości grup, które są w pracy i które są szczególnie podatne na zachorowania. W drugiej części przyjrzymy się, gdzie ci, którzy pracują i którzy zachorują, trafiają do różnych sektorów:

• Czy po chorobie kontynuują swoją pracę?
• Czy są w pełni zdolni i nadal pracują na swoim stanowisku?
• Czy po chorobie stają się bezrobotnymi lub biorcami zasiłków społecznych?

Na koniec przyjrzymy się bliżej temu, co wydarzyło się w Holandii, kiedy zmieniono zasady dotyczące absencji chorobowej.

Różne cechy osób pracujących i osób, które nie pracują

Istnieją dwa główne powody, dla których absencja chorobowa w Norwegii różni się od absencji chorobowej w naszych sąsiednich krajach: cechy osób pracujących i cechy charakteru tych, którzy nie pracują. Musimy spojrzeć na nie osobno, aby nie mylić wpływu, jaki mają na zwolnienia lekarskie.

Jednym z konkretnych przykładów pierwszego jest to, że niektóre grupy pracowników (osoby niepełnosprawne i osoby z pracą fizyczną) mają statystycznie wyższą absencję chorobową niż inni. Jeśli Norwegia ma więcej osób niepełnosprawnych w pracy niż nasze sąsiednie kraje, może to pomóc w wyjaśnieniu wyższej absencji chorobowej.

W obu tych przykładach, po prostu patrząc na wskaźnik absencji z powodu choroby, prawdopodobnie wyciągnęlibyśmy błędne wnioski dotyczące zdrowia publicznego i wydatków publicznych, ponieważ w pierwszym przypadku zamiast pracować jesteś w domu (w przypadku poważnej choroby), aw drugim przypadku nie powraca do zdrowia, ale spada ze statystyk absencji chorobowej z powodu utraty pracy

W Norwegii odnotowano najwyższą absencję chorobową od 2006 do 2017 roku

Zanim przejdziemy do uzasadnienia, warto przyjrzeć się długim liniom zwolnień lekarskich. Rysunek 1 pokazuje poziomy nieobecności w siedmiu krajach, którymi jesteśmy zainteresowani, przez wszystkie 34 lata, z których mamy porównywalne dane, z badania siły roboczej. Norwegia (jaśniejsza linia) ma najwyższy wskaźnik w porównaniu z pozostałymi krajami (ciemne linie) od 2006 roku. Widzimy również, że poziom w Norwegii był względnie stały przez cały okres, podczas gdy w Holandii i Szwecji znacznie się wahał . Innymi słowy, powodem, dla którego Norwegia jest obecnie wyżej niż Szwecja i Holandia, nie jest to, że liczba nieobecności w Norwegii wzrosła znacznie, ale zmniejszyła się w tych dwóch krajach. Porównanie z Danią, Finlandią, Islandią i Wielką Brytanią pokazuje inny obraz, ponieważ kraje te mają dość równy poziom nieobecności w całym okresie, a Norwegia jest wyżej od nich w całym badanym okresie.

Wiek, nie godziny pracy, jest ważny dla poziomu absencji chorobowej

Jak przedstawiono na wstępie, faktyczny skład pracowników ma bezpośredni wpływ na średni poziom braku pracy w tym kraju. Widzimy, że wiek, niepełnosprawność i rodzaj zawodu odgrywają ważną rolę w tym, jak często choruje ze względu na ich własną sytuację zdrowotną, jak pokazano na rysunku 2. Rysunek pokazuje również, że godziny pracy i czy jest zatrudniony lub samozatrudniony. zatrudniony odgrywa mniejszą rolę. Dlatego skupiamy się na zmiennych, które widzimy tutaj, najistotniejszych w artykule.

Dla porównania, w Norwegii jest kilka osób niepełnosprawnych, które mogą wycofać absencję z powodu choroby

Następnym krokiem jest sprawdzenie, w jaki sposób kraje, z którymi porównujemy się w tym artykule, ujawniają te zmienne objaśniające dla absencji chorobowej: wiek, niepełnosprawność, rodzaj zawodu i płeć. Czy mamy tak dużo starszych lub niepełnosprawnych osób pracujących w Szwecji, i czy właśnie tutaj znajduje się wyjaśnienie dla naszego wyższego wskaźnika zwolnień lekarskich?

Na rysunku 3 widzimy, że istnieje pewna różnica między krajami w podziale wiekowym wśród pracujących. W Norwegii pracuje więcej seniorów niż w Danii, Finlandii, Holandii i Wielkiej Brytanii, podczas gdy w przypadku starszych pracowników praktycznie w Szwecji jest tak samo. Pewna wyższa absencja chorobowa w Norwegii jest więc prawdopodobnie konsekwencją wieku tych, którzy pracują. Ale ponieważ różnica wieku jest niewielka, nie ma tu jednoznacznego wyjaśnienia

Ponadto, na rysunku 4 widzimy, że nie ma większych różnic w odsetku kobiet wśród osób pracujących. Norwegia (linia jaśniejsza) w rzeczywistości ma niewielki odsetek osób w grupie zawodowej, które na rysunku 2 mają najwyższą nieobecność (sprzątaczki, pracownicy pomocniczy itp.), Więc nie ma również żadnego rozsądnego wyjaśnienia.

Na rysunku 2 widzieliśmy, że niepełnosprawność ma duży wpływ na absencję z powodu choroby. Uzasadnione byłoby zatem założenie, że wysoki odsetek absencji chorobowych w Norwegii był związany z faktem, że wiele osób niepełnosprawnych pracuje, w porównaniu z innymi krajami. Rysunek 4 pokazuje, że to założenie jest niejasne. Spośród krajów, w których dysponujemy danymi (Dania, Szwecja, Holandia, Wielka Brytania i Norwegia), Norwegia najgorzej integruje osoby niepełnosprawne w życiu zawodowym. Nie może to zatem stanowić wyjaśnienia, dlaczego Norwegia ma wyższy odsetek zwolnień lekarskich niż kraje porównawcze. Nie mamy powodu, aby zakładać, że ta różnica wynika z faktu, że w innych krajach powinno być więcej osób niepełnosprawnych niż ogół Norwegii. Ustalenia dotyczące porównania między Norwegią a Szwecją są poparte innymi badaniami.

Bez pracy z powodu problemów zdrowotnych

Jak wspomniano na wstępie, absencja chorobowa będzie miała wpływ również na tych, którzy nie pracują. W tym miejscu przyjrzymy się, w których krajach istnieje większe ryzyko utraty pracy, jeśli zachorujesz przez długi czas, a tym samym „pomaga” zmniejszyć średnią absencję chorobową, nie licząc się w danych dotyczących absencji chorobowej.

„Bezrobotni” mogą oznaczać dwie grupy w badaniu siły roboczej: albo bezrobotnych, albo rezygnujących z pracy. Rysunek 5 pokazuje wyniki dla obu grup.

Jedna z hipotez mówi, że skoro Norwegia ma znacznie więcej ludzi w absencji chorobowej,  a w innych krajach jest więcej osób, które straciły pracę lub rzuciły pracę z powodu choroby, a następnie są bezrobotni, albo poza strefą roboczą.

Na rysunku 5 widzimy, że na pierwszy rzut oka Norwegia znajduje się na tym samym poziomie, co inne kraje, dla osób bezrobotnych, które zrezygnowały z poprzedniej pracy z powodu problemów zdrowotnych. Jednak w innych krajach jest więcej bezrobotnych (w 2017 r. Dania miała na myśli ten artykuł, czyli o 35% więcej bezrobotnych niż w Norwegii). Oznacza to, że nawet jeśli odsetek bezrobotnych z powodu problemów zdrowotnych jest taki sam, to jest to większa część populacji w innych krajach, które straciły pracę, ponieważ zachorowały.

Ponadto, na rycinie 5 widzimy, że Norwegia ma najwyraźniej największy odsetek osób spoza sfery siły roboczej, które przestały pracować z powodu problemów zdrowotnych (i dlatego są poza statystykami chorób). W rezultacie pomaga to ograniczyć absencję chorobową w Norwegii, ponieważ ci ludzie nie liczą się w statystykach dotyczących absencji chorobowej, a mamy ich więcej niż w krajach porównawczych. Można przypuszczać, że odkrycie to wiąże się z odkryciem na rys. 3, gdzie widzieliśmy, że jest więcej osób starszych, które pracują w Norwegii niż w większości porównywanych krajów. Im jesteś starszy, gdy przestajesz pracować, tym większa szansa, że ​​przestaniesz pracować z powodu problemów zdrowotnych.

Więcej seniorów w pracy, ale mniej pracowników w ciężkich fizycznie pracach

Podsumowując, okazuje się, że Norwegia ma wyższą absencję chorobową niż inne kraje. Dwa prawdopodobne wyjaśnienia są takie, że osoby zatrudnione w Norwegii są nieco starsze (a przez to bardziej narażone na problemy zdrowotne i absencję chorobową) oraz że w krajach porównawczych istnieje coś bardziej podatnego na bezrobocie, gdy ktoś staje się bezrobotny (a więc nie liczy się w nieobecności z powodu choroby). Z drugiej strony nie znaleźliśmy żadnego wytłumaczenia dla stwierdzenia, że ​​absencja chorobowa w Norwegii jest wyższa niż w krajach porównawczych ze względu na skład zawodowy, równowagę między mężczyznami i kobietami w życiu zawodowym lub, że Norwegia integruje więcej osób niepełnosprawnych w pracy niż to, co robi się w innym kraju, co omówiono w części na rysunku 4.

Bezrobocie w Holandii zwiększyło się w związku ze spadkiem zachorowań

Innym podejściem do problemu, zamiast bezpośrednich porównań, jest spojrzenie na to, co dzieje się, gdy wprowadzane są zmiany w przepisach dotyczących zwolnień lekarskich. Holandia jest interesującym krajem, na który patrzy się od czasu przeprowadzenia szeroko zakrojonych reform i dużej fluktuacji absencji chorobowej, co pokazuje rysunek 6.

Holandia przeprowadziła zasadniczą reformę w 2002 r. „Portwokterforbetterven” Wet Verbetering Poortwachter. Głównym punktem reformy jest to, że lekarze korporacyjni wypisują zwolnienia chorobowe i że to pracodawca jest odpowiedzialny za wypłacanie zasiłku chorobowego oraz za działania następcze i integracyjne z osobami zwolnionymi z powodu choroby.

Kiedy patrzymy na okres tuż po reformie, okazuje się, że liczba osób obecnych w pracy – czyli pracujących, ale nie chorych – pozostaje praktycznie niezmienna, liczba chorych spada, a liczba bezrobotnych wzrasta. Liczba osób spoza siły roboczej z powodu problemów zdrowotnych pozostaje stabilna.

Tutaj znowu widzimy wyjaśnienie różnicy w liczbach między Norwegią i innymi krajami. Chociaż rosnące bezrobocie, które pojawiło się po pęknięciu tzw. Bańki dot-com, sprawia, że ​​trudno jest wyciągnąć jednoznaczny wniosek, jednak liczba ta pokazuje, że bezrobocie jest znacznie wyższe i prawdopodobnie obejmuje wiele osób, które są liczone jako nieobecne.

Norweskiej absencji chorobowej nie można wytłumaczyć ani metodą pomiaru, ani cechami pracowników

Ogólnie rzecz biorąc, nie ma nic w składzie grupy pracowników, która wskazuje, że Norwegia powinna mieć ogólnie wyższą absencję chorobową niż kraje, które widzieliśmy w tym artykule. Mamy kilku starszych seniorów w pracy (którzy podnoszą średnią), ale także mniej w ciężkich fizycznie zawodach i mniej niepełnosprawnych w pracy (którzy obniżają średnią). Nie mamy powodu, aby stwierdzić, że wyniki te wynikają ze struktury samego badania, ponieważ wszystkie kraje UE i EOG działają w oparciu o te same definicje.

Z drugiej strony widzimy, że istnieją znaczne różnice w systemach świadczeń chorobowych, a bezrobocie w Holandii wzrastało wraz ze spadkiem absencji chorobowej. Uzasadnione jest zatem założenie, że kilka osób zostało przeniesionych do ubezpieczenia na wypadek bezrobocia w innych krajach. Fakt, że dane dotyczące bezrobocia w krajach, w których patrzymy, jest wyższy niż w Norwegii przez większość czasu, który analizujemy, potwierdza ten wniosek.

Innymi słowy, prawdopodobną przyczyną wyższej absencji chorobowej w Norwegii jest to, że jako osoba chorująca w Norwegii, wypłacany jest zasiłek chorobowy, podczas gdy w innych krajach istnieje większe prawdopodobieństwo, że chory będzie bezrobotny, gdy zachoruje.

Tłumaczenie ze strony ssb.no